Ardiak, lerro lerro, mendi maldan doatzi,
haize firfira batek deituz gorago beti ;
ibar zola erreketan, denak lotan sartzen dira.
Zoin amultsua zautan gaua jausten mendira !
Egunaz ixil bazen, gauaz pizten mendia !
Belar punta bakoitzat naisai dakar bizia.
Gaztain ondotan, kukuak joiten dauku soinua,
eta izarrekilan bestan degu zerua !
Orroituko naiz beti Aradoiko bazterrez,
horrara so gelditu bainaiz, maiz, bi begiez.
Bainan, orai, ezin dut zangorik hor finkatu,
bizi bihurri hunek bainau hortik urrundu.