Maite dut eta ezin erran aingeru bati maite dudala
Zeru garbiak arratsean izarra maite duen bezala !
Zer ! ez da bada zorigaitza ! Mintzatu nahi, ezin mintza ?
Non nahi naizen gogoan dut gauaz, egunaz, aingeru hori ;
Urrundik frango xede badut, bainan hurbildik ezin atrebi !
Hurbildik ezin atrebi ! urbildu eta ez naiteke atrebi !

Igande bat zen ikustean nik aingerua lehen aldikotz ;
Haren itxura bihotzean geroztik hor dut eta betikotz !
Meza zen hari aldarean... belauniko zen otoitzean...
Gero behatuz zeruari agur ezti bat egorri zuen
Aingeru bere lagunari... ordu beretik maitatu nuen !
Orduan maitatu nuen ! ondikotz ! nik orduan maitatu nuen !

Ez ! gehiago mundu huntan esperantzarik ez da neretzat !
Hura hain gora ! ni herrestan ! Nola gaitezke gu elgarrentzat ?
Lurra gizonen da lekua, aingeruena da zerua.
Zertako zare zu zerutik lurrera jautsi, nere maitea !
Eta zertako bihotzetik hola dautazu kendu bakea ?
Zertako, nere maitea, kendu dautazu bihotzetik bakea ?

Uri ondotik hosto-pian ikaran dago gaixo lantxurda :
Haize gaxtoak ematean lohi beltzerat eror beldur da ;
Maitea zutaz oroitzean beldur bera dut bihotzean ;
Garbia zare, bai ! Behautzu (?) lohirat eror, zuk aingerua !
Lurra utzirik beha zazu gutaz gorago nun den zerua.
Behautzu, oi, aingerua ! Lurra utzirik, atxik azu zerua !